رابطه کارآمدی مربیگری، کارآمدی تیمی، انسجام گروهی و رفتارهای شهروندی سازمانی در تیم های لیگ برتر والیبال

هدف کلی این تحقیق تعیین روابط بین کارآمدی مربیگری، کارآمدی جمعی، انسجام گروهی و رفتارهای شهروندی سازمانی در تیم های لیگ برتر والیبال بود. به این منظور، داده های 12 مربی (سن 34/6±53/39 سال، سابقه مربیگری در لیگ 32/5±66/8 سال، سابقه سرمربیگری در لیگ 98/3±08/8 سال) و 131 بازیکن (سن 58/4±17/23 سال، سابقه ورزشی 04/4±65/7 سال، سابقه رقابت 51/3±05/6 سال، سابقه ورزش حرفه ای 52/3±76/5 سال) از تیم های لیگ برتر زنان و مردان فدراسیون والیبال جمهوری اسلامی ایران در سال 1389 با استفاده از مقیاس کارآمدی مربیگری (میر و همکاران، 2005)، پرسشنامه کارآمدی جمعی برای ورزش (شورت و همکاران، 2005)، پرسشنامه جو گروهی (کارون و همکاران، 1997) و مقیاس رفتارهای شهروندی سازمانی (ارگان و کانوسکی، 1996) به صورت دردسترس گردآوری شد. روایی سازه و همسانی درونی ابزار قبل از تحلیل داده ها بررسی و مورد تأیید قرار گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، مدل معادلات ساختاری و تکنیک های تحلیل مسیر انجام شد. نتایج نشان داد که رفتارهای شهروندی سازمانی به طور مستقیم تحت تأثیر متغیرهای تیمی کارآمدی جمعی (70/0 =?) و انسجام گروهی(49/0=?) قرار دارد، در حالی که کارآمدی مربیان به طور غیر مستقیم از طریق افزایش کارآمدی جمعی(51/0=?) و سپس از طریق افزایش انسجام گروهی (78/0=?) قادر است در بروز رفتارهای شهروندی سازمانی بازیکنان تیم های والیبال نقش داشته باشد. این یافته ها ساز و کار ایجاد رفتارهای شهروندی سازمانی در تیم های ورزشی را روشن می سازد.